Koty bengalskie wyglądem przypominają swojego przodka, dzikiego kota bengalskiego, ale ich charakter jest wyjątkowo przyjazny. Nie są to jednak potulne zwierzęta, które większość czasu spędzają na kanapie. Kot bengalski uwielbia aktywność, jest zwinny i wojowniczy. Co ciekawe, potrzeby fizjologiczne załatwia w wodzie. Zwierzęta te zadziwiają wyglądem, ale opieka nad nimi wymaga sporej wiedzy. Przeczytaj dokładny opis tej rasy i poznaj potrzeby kotów bengalskich!
Klasyfikacja
III grupa FIFe: koty krótkowłose i somalijskie
Długość życia
9–15 lat
Charakter
inteligentny, energiczny, wojowniczy, przywiązany do opiekuna, pewny siebie, silny temperament, nieufny w stosunku do obcych
Rozmiar
masa ciała: 8–10 kg – samiec, 2–6 kg – samica
długość ciała: ok. 40–50 cm
Szata
sierść: krótka, gęsta, przylegająca, lśniąca (efekt glitter), jedwabiście miękka
umaszczenie: cętkowane, marmurkowe, złocistopomarańczowe, szaroniebieskie, śnieżne
Historia kotów bengalskich sięga lat 60. XX wieku. Za twórcę rasy uważana jest pochodząca z Arizony Jean Sugden Mill, która skrzyżowała sprowadzoną z Azji Południowo-Wschodniej samicę kota bengalskiego z krótkowłosym kotem domowym. W efekcie początkowo doszło do narodzin jednego kocięcia, następnie miotu o jednolitej i cętkowanej sierści. Był to początek rasy.
Jean Mill otrzymała kocięta, które powstały w wyniku badań dr. Willarda Centerwalla i dr. Raoula Benveniste. Prowadzili oni badania dotyczące zdrowia kotów. Odkryli wówczas, że niektóre rasy dzikich kotów wykazują odporność na część chorób występujących u pozostałych ras, w tym białaczkę. W celu pogłębienia wiedzy skrzyżowano dzikiego kota bengalskiego z kotem domowym, uzyskując w ten sposób kocięta o jednolitym i cętkowanym umaszczeniu.
Oficjalna nazwa rasy została nadana przez Williama Englera w 1970 roku. W wyniku jego starań doszło do wyhodowania dziewięciu kociąt bengalskich, których matkami były dwa koty domowe, a ojcem dziki kot bengalski. Kocięta z kolejnych miotów okazały się jednak płochliwe i skłonne do agresji, z kolei kocury często były bezpłodne. Dopiero kontynuacja pracy Jean Mill pozwoliła na uzyskanie pożądanego kota, którego wygląd miał przypominać lamparta, natomiast charakter kota domowego.
Jak wyglądają koty bengalskie?
Dzisiejszy kot bengalski powstał z krzyżówki ras, takich jak: dziki kot bengalski, kot amerykański krótkowłosy, kot abisyński, kot egipski mau i kot burmski. Celem mieszania ras było wyhodowanie zwierząt, które wyglądem przypominają kota dzikiego, a jednocześnie nadają się jako towarzysze ludzi. Założenie udało się osiągnąć. Imponujące jest nie tylko podobieństwo tych zwierząt do przodków, lecz także ich charakter i wielkość. Masa ciała (waga), jaką osiąga kot bengalski, to nawet 10 kg. Samice są nieco mniejsze – ważą od 3 do 6 kg.
Kot bengalski ma wydłużoną sylwetkę i muskularne ciało. Przednie kończyny są krótsze od tylnych. Głowa przedstawicieli tej rasy jest niewielka, okrągła, a na niej znajdują się duże oczy o owalnym kształcie i kolorze zależnym od umaszczenia – brązowe, zielone, niebieskozielone, złote, niebieskie. Uszy średniej wielkości są wysoko osadzone. Koty bengalskie mają charakterystyczne znamię na głowie za uszami (ocelli), czyli białe plamki, a także specyficznie ułożoną sierść na czole, co określane jest jako kciuk Mahometa. Również gruby ogon jest zakończony czarnym akcentem.
Kot bengalski – sierść
Podobieństwo do dzikiego zwierzęcia koty bengalskie zawdzięczają głównie umaszczeniu pręgowanemu, które dzieli się na:
- marmurkowe – wyraźne pasma lub plamy, które przypominają marmur,
- cętkowane – kot w cętki może mieć nierównomiernie rozłożone barwienia na tle o różnym kolorze.
Charakterystyczne cętki mogą przyjmować różną formę – owalną, półksiężycową lub rozety. Ich kształt i wielkość formuje się do ok. 6. miesiąca życia kociąt. Plamki na grzbiecie występują w formie łańcucha, natomiast na kończynach i ogonie w formie prążków. Na policzkach i szyi “bengale” mają znaczenia w kształcie pasków. W hodowlach kotów bengalskich najczęściej spotyka się zwierzęta o umaszczeniu takim jak:
- czarne klasycznie pręgowane lub cętkowane – ciemne znaczenia na szaroniebieskim tle,
- śnieżne klasycznie pręgowane lub cętkowane – sierść w kolorze kości słoniowej,
- lampartowe – tło w odcieniach pomarańczowego lub piaskowego, znaczenia brązowe,
- sorrel – ciemnobrązowe cętki na żółtopomarańczowym tle,
- marbled (marmurkowate) – ciemne plamy na brązowym tle.
Jak pielęgnować koty bengalskie?
Pielęgnacja sierści kotów bengalskich nie jest trudna. Ich włos jest krótki i gęsty, z niewielkim podszerstkiem. Z kolei kocięta bengalskie mogą mieć nieco dłuższe futro, które przyjmuje ostateczny wygląd po ukończeniu pół roku. Szata przedstawicieli tej rasy jest wyjątkowo delikatna i miękka, zwykle połyskująca.
Zbyt częste wyczesywanie sierści może zniszczyć piękne futro bengali. Aby zachować nieskazitelny wygląd zwierzęcia, wystarczy wyczesywać futro raz w tygodniu za pomocą miękkiej szczotki. Ponadto warto regularnie czyścić kotom zęby i uszy, a w razie potrzeby przycinać pazury.